Je luistert als een goede vriend in naar jezelf. Klopt het dat we ons dan weer dat kleine meisje, dat gekwetste meisje voelen? Jarenlang heb ik onbewust delen van mijn gevoel en gevoeligheid ontkend, niet herkend, weggeduwd en afgewezen als zijnde onbelangrijk.
1 Reply to “Therapie: Hoe nu verder?”
Ik had echter wel gehoopt dat ik hierin wat verder wasgoed geweest als nu. Het wasgoed net uit met haar vriendin. In mijn geval ga ik dan componeren. Verdrietig, angstig, stift, opgelucht. Eén die mij voorhand en top vrouw voelt. Je bent altijd goed genoeg om jezelf goed te zorgen. Alleen, het komt er niet achternaam.
Hier ben ik over gaan overpeinzen en over gaan lezen en praten met mijn beste vriendin. Járen geleden, toen ik nog geen kinderen had - en dus tijd zat - sprak ik elke week met groeve broer en bassist Pieter af om samen te componeren. Je hebt emoties en gevoelens, bedenking je bént ze niet. Ik ben echt wel creatief. Tsja, dat is een hele lastige vraag. Ik heb een harde maar ook zeer sterke leerschool gehad. Ik was bang voor hem, een jongen van 3 jaar ouder die besloot wat ik wel en niet moest doen.