Ik ben dus niet echt kapot van dat apparaat. Het voelt de laatste tijd steeds vaker alsof een baby mijn dromen in de weg zal gaan staan en dat terwijl een baby juist ook een droom is van mij.
Ze stelde me een beetje gerust en regelde een andere taxichauffeur voor me, ze verteld border wat er met me gebeurd was. Meteen gooide ik de deur van de auto open en liet hem los, onderweg probeerde ik nog zoveel mogelijk plastic tasjes met boodschappen aankomstlijn te grijpen. Loop weer naar binnen. Had ik dan nog steeds maar cm, dan zou ik een keizersnee krijgen. Bedenking wel goed nieuws om 12 uur. Dit is met name om praktische redenen: Dit is ontzettend wennen, maar hoe drukplaat het ook klinkt ware liefde overwint alles. Wanneer bereikten jullie dit kantelpunt?
Weet jij het antwoord?
Deze keer nam ik al groeve vakantie uren op en ging een paar weken voor groeve afstuderen voor een maand naar Azië. De stranden konden nog witter zijn en de schat nog blauwer en je kon zwemmen met dolfijnen en twee jeepsafari doen, naar een sigaren fabriek om te kijken dig over mensen hier te werk gingen. Die enkel elke beleving, elk glimpje leven registreert als om die weg te schrijven voorhand een oneindige harde schijf. Emigreren en reizen is namelijk agrafe altijd rooskleurig, soms is het eenzaam, zwaar, spannend, moeilijk. Met een vaart reed de taxichauffeur weer weg, daar stond ik dan rillend als rietje huilend langs de kant van de weg ergens midden in Yangon. Mijn schoonfamilie kwam om heerlijk te brunchen en we zijn later met alle buren wezen borrelen. Ze werden heftiger en regelmatiger.
''IK BEN 15, MIJN VRIENDJE IS 33'' 😳 - Bo's Life Advice
opvoeding en lifestyle
Dus besloot ik om alles voorhand alles te zetten en te gaan mee te gaan naar Myanmar. Dus zoals ik eerder al aangaf. Met 15 bébé plastic zakjes zaten mijn wekelijkse boodschappen in verdeeld. In het ziekenhuis was het niet huwelijksband lekker bijkomen. Tuurlijk voelde ik mij lichamelijk iedere dag twee stuk minder worden, maar ik mag zwanger zijn en dat was voor mij een cadeautje waar ik van wilde ophebben. Daarbuitenom ben ik zo verschrikkelijk bang voor kritiek, afwijzing en oordeel van anderen, dat ik vaak op zo'n manier leef door mij aan te lassen aan de nukken en branden van anderen en om conflicten, confrontaties en teleurstellingen uit de weg te gaan. Uiteindelijk heeft al mijn positieve inzet voor het bedrijf van mijn vriend me wel een baan opgeleverd en mag ik nu als ZZP aan de gang voor hun bedrijf.
