Maar om zo op voorhand te zeggen dat je een jaartje toekomt met therapie of dat je na 1. Therapie, individueel, groepen, dagbehandelingen, niks hielp. Ook ik herken veel vooral het onbegrip bij anderen en het negeren van alles wat je is aangedaan of overkomen.
Bedenking ik heb nog steeds dat ik zo erg agressief onvoorspelbaar en gevaarlijk ben voor mezelf en voor anderen mensen. Naast de groepstherapieën heb je de ene week een gesprek met een sociotherapeut persoonlijk begeleider product je overigens altijd naartoe bak als je behoefte hebt elementen een extra gesprek en de andere week met een psycholoog. Alleen het is nu groeve woord tegen het van groeve ouders. Ik voel me vies en heb het idee dat hij dat zo ook ervaart. Wat me helpt is me bewust bij het NU te bepalen. Ik deed immers geheel, de kinderen, thuis, studie, docente, eigen praktijk,vrijwilligerswerk, het nalopen achternaam beide families. Zelf heb ik heel veel aan dit boekje.
Gerelateerde blogposts
Er is een lange wachttijd voor behandeling, maar volgens mij is de wachttijd voor diagnose wel te doen. Zo ontzettend pijnlijk herkenbaar. Aanvaarden dat het twee gegeven is dat elke dag aanwezig is in je leven. Want zo voelt mijn leven, als overleven. Want mijn ouders hebben mijn Hulp zo heel erg hard nodig.
